Bu benzetme benim gazetecilik mesleğine adım atmama vesile olan üstadım gazeteci Ahmet Kocaoğlu’nun çok kullandığı bir tabirdi.Bunu öyle güzel zamanlama ile kullanırdı ki tam kapaklık olurdu birileri için.Bende onun bu sözünden yola çıkarak şimdi ki, fırıldakların,yalancıların,ahlaksızların,yolsuzluk,hırsızlık,soygunculuk yapanların ve unutulmuş ama şimdi hatırlatmanın yeri olduğunu düşündüğüm “devletin malı deniz,yemeyen keriz” sözünün gündemde olduğu vurgunculara,vatandaşı keriz yerine koyan cinlere ve halen algı yapmaktan utanmayan arsızlara ve kimin arabasına binerse onun türküsünü çığıran üç kağıtçılara ve hırsızın peşinden koşanlara ders olsun diye yazıyorum.Adamlar tamam bal tutan parmağını yalar deselerde (ben bunada karşıyım.).Fakat adamlar deveyi hamuduyla götürmüşler hala onu savunuyorlar.Tabii anlarlarsa...

İnsanlar değişti,cin olmadan şeytan çarpar oldu.Her şey tersine döndü, yalancılar dürüstlük havarisi kesildi, halkı ezenler vicdan numarası yapıyor.(Sende vicdan olsa o terbiyesizliği yapmazdın.)Yalanla yoğrulanlar erdem dersi veriyor, yıllarca halkı sömürenler şimdi “adalet elçisi” pozlarında. Ne oldu da her şey böyle başa döndü, yoksa biz mi hâlâ aynı yerdeyiz? Yoksa biz mi mazinin saf enayilerinden kalmışız ?

Bir şey oldu…

Kasnak yuvarlandı, elek oldu.

Dün ne yaptıysa bugün onun tam tersini anlatan, geçmişi unutturup melek kostümüyle gezen o “eski kaşarlar” yeniden sahnede.

Yıllarca koltuk sevdasına dalkavukluk edenler, şimdi halka “şeffaflık” anlatıyor.

Adam kamu malı yerken yakalandı, şimdi “ahlak manifestosu” yazıyor.

Yıllarca susanlar, şimdi sokaklarda mikrofon kapıp “özgürlük savaşı” veriyor.

Bir insan hem bu kadar rahat unutabilir mi geçmişini, hem de bu kadar özgüvenle konuşabilir mi?

Demek ki ülkenin en büyük fabrikası hâlâ “algı üretim merkezi”…İlla ki benim dediğim doğru.Kanun sen yanlışsın diyor,onada posta koyuyor.Adalet,hak,hukuk benim diyor.Hala eski günlerde ki gibi askeri,hakimi,savcıyı,üniversiteleri benim emrimdeler zannediyor.Ama o devirler geçti.Halk uyandı artık.

Eskiden bir şeyin eskidiği anlaşılırdı. Şimdi her şey makyajlı.

Eski kaşar dedik ya, artık onlar bile sanki yeni paketlenmiş gibi.

Halkın aklıyla alay edenler hâlâ kürsüde, hâlâ ekranlarda, hâlâ manşetlerde.

Onlara göre halkın hafızası “24 saatlik”...zannediyorlar.....

Bugün söyledikleriyle yarın söyledikleri tutmasa da kimse sormuyor: “Dün ne diyordun?”

Çünkü soran kalmadı.

Soran işsiz kaldı.Soran linç yedi.Soran ötekileştirildi.Bu ülkede doğru bildiğini söyleyen köşeye itildi.

Üç kâğıtçılar vitrine çıktı.Vicdanı olan sustu, arsızlar kürsüye çıktı.Ve en acısı, millet bunu sineye çekti.

Eskiden yanlış yapan utanırdı. Bunlarıda halk bilirdi,3-5 arsızdı bunlar.Am şimdi öylemi herkes,ahlaksız,arsız,terbiyesiz olmuş.Şimdi utananlar, yanlış yapmadığı halde özür diliyor.

Çünkü ses tonunu yükselten, yalanı daha iyi pazarlayan, algıyı yöneten “kazanıyor”.

Gerçekler mi?.Bir köşede diz çökmüş suskun,perişan vaziyette bekliyor.

Eskiler, eskisi gibi değil.Hırsızı,arsızı alkışlayanlar,bravo diyenler daha az götürmüşsün diyenler ülkesi mi olduk acaba ?.

Ama halk da artık saf değil.Bu oyunun son perdesi yaklaşıyor.Kasnak yuvarlandı oldu elek ama eski kaşarlar olamayacak melek.Az kaldı kökü kazınacak siyonistlere güvenen,onlarla iş birliği yapan,ülkeyi satanların..İşte yakında onu hep birlikte göreceğiz.