Türkiye’de okulların açılması demek eğitimle ilgili sorunların çarşaf çarşaf konuşulması demektir. Bilende bilmeyende atar tutar. Konunun paydaşları bazen sinirlenir bazen kaçacak delik arar. Ama gelin görün ki bir ay sonra herkes konuşmayı bırakır. Zannedersiniz ki sorunlar çözülmüş veya kimsenin aklına gelmeyen çözümler bulunmuş.

Ülkenin içinde bulunduğu maddi ve manevi sorunların eğitime olan etkisine eğilmeyen, ört bas edilmeye çalışılan sistemsel problemlere dokunmayan, olaya sadece mağdurlar ya da failler açısından bakan sıradan yaklaşımlar maalesef ki hiçbir işe yaramadan gazetelerin satırlarında unutulup gidiyor. Sadece konuşanlar vicdani bir rahatlama duygusu içerisinde belki bir parça kazanım elde ediyor, gerisi boş.

Bahsettiğimiz vakanın örneklerinden biri de geçenlerde Antalya’da yaşandı. Eğitim Sen Antalya Şube Başkanı Kadir Öztürk Bey’in okulların açılmasından dolayı Antalya Gündem Gazetesine verdiği bir beyanat dikkatimi çekti. Yapılan açıklama Türkiye’de eğitimin paydaşları açısından hala hiçbir şeyin değişmediğini göstermesi açısından bence önemli bir örnekti.

“Bir bitmediniz gitti” dedirten açıklama yıllardan beri devam eden aynı türkünün son nakaratı gibiydi sanki. Kısaydı ama müthiş bunaltıcıydı. Kadir Öğretmen açıklamasında eğitim sistemini sınava dayalı eğitim vermekle, problem çözme meziyeti kazandırmaktan uzak piyasacı okul düzeni kurmakla, ucuz iş gücü arzı ortaya çıkarma noktalarından eleştirerek sistemi cahil yetiştiren bir yapı olarak tanımlıyordu. Çocukların yarıştırılması, bilimsel, laik eğitim verilmemesi, meslek liselerinin ortaokul düzeyine indirilmesi Eğitim Sen Antalya Şube Başkanının hedefindeydi. Açıklama doğrudan, iktidarı hedef alan bir eğilimin sonucu olduğu belli. Alışıla geldik ezberlenmiş yaklaşım okurken veya dinlerken insana “hiç mi öğretmenlerin suçu yok!” dedirtiyor.

Kadir Öztürk Bey’in açıklamasının sonunda yer alan nasihati bile insana gına getirten cinstendi. Ne diyor Kadir Bey “kendi kendilerini geliştirmeleri ve daha çok kitap okumaları, dünya çapındaki kitaplara daha çok yönelmeleri…” Daha okula başlamadan herkese verilen ve 11, 12 yıl devam eden, bitmek nedir bilmeyen o meşhur öğüt!

Kadir Bey söylediklerinde haklıdır ve doğruda söylemiştir. Ama kendisinin açıklamaları “öğretmen miyopluğu” denilen türdendir. Öğretmen miyopluğu eğitim sistemini uygulayan, yaşatan öğretmenlerin yaptığı yanlışları görmezden gelme, öğretmenin hatalar karşısında ki suskunluğu, öğretmenliği sadece ders anlatma eylemi olarak görmedir. Öğretmen miyopluğu sistemdeki hataları demokratik düzenin eksikliğine, Milli Eğitim Bakanlığının yanlış uygulama ve hatalı kararlar almasına bağlayan bir anlayıştır. Öğretmen miyopluğu veli ve öğrenciden kopukluk, onlara karşı olan ödevlerin, sorumlulukların farkında olmayan öğretmenin eğitim tasavvurudur.  Örneğin Kadir Bey son üç haftadır Antalya gündeminden düşmeyen bazı öğretmenlerin veli ve öğrenciye baskı uygulayarak ortak oldukları kurslara yönlendirme yapmaları, zorla belirli kırtasiyelerden yardımcı kitap aldırma, belirli kırtasiyelerden alımın yapılması için sadece o kırtasiyelerde bulunan ürünlerden oluşan ihtiyaç listelerinin veliye dayatılmasından, kayıt sırasında veya okulun açıldığı ilk haftalarda velilerden alınan bağış adı altında fotokopi makinası, klima alımı, sıra yenileme parası, kayıt ücreti talep edilmesinden hiç bahsetmiyor. Mesela Kadir Bey ve sendikasına bağlı öğretmenler örneğini verdiğimiz sorunların çözümü için acaba neden greve gitmiyorlar, okul idarecilerine, İl ve İlçe MEB Müdürlerine şikayet dilekçelerini yağdırmıyorlar. qSöz konusu öğretmenin maaşı veya özlük hakları olunca greve gidip TV ekranlarından demeç üstüne demeç ya da röportaj üstüne röportaj veren sendika temsilcileri acaba niçin bu tavırlarını veli ve öğrenci için de yapmıyorlar? 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Gününde veya eğitim dışı konularda sokaklarda sendika bayraklarıyla boy gösteren Eğitim Sen gibi organizasyonlar aynı hassasiyeti öğrenci ve veli için göstermiyor. Çünkü en başta onlar aynı eleştirdikleri sistem gibi veliyi ve öğrenciyi önemsemiyorlar. Eğer bunun tersi olsaydı belirli aralıklarla öğrenci ve veli için ya açıklama yaparlar ya greve giderler ya da burjuva işbirlikçisi ilan ettikleri siyasi elitlerle fikri, hukuki ve vicdani mücadeleye girerlerdi.